Geachte vriend(in) of anderszins!

Met grote graagte nodig ik u uit nogmaals een kijkje in Zuid-Soedan te nemen, alwaar vele ervaringen om voorrang strijden verhaalt te worden. Alles vertellen is bij voorbaat net zo onmogelijk als foto's üploaden met Afrikaans internet. Vandaar ditmaal wat ‘foto's in woorden', korte impressies.

Kent u het boek Het kruis in de asfaltjungle of heeft u de film ‘The cross and the switchblade' gezien? Ik heb de hoofdpersoon in dit waargebeurde verhaal, David Wilkerson, altijd bewonderd vanwege zijn indrukwekkende goedheid. Hij geeft zijn mooie schoenen weg aan een jeugdbendelid in een grote Amerikaanse stad, wint het vertrouwen van verschillende bendeleden, waardoor ze tot geloof in Jezus komen en drugs en geweld afzweren. Afgelopen week kwam mijn eigen moment suprême: Een kennis zegt dat ik hem ook zulke schoenen moet geven als ik heb (Asics, hele mooie). Ik ben vooral geïrriteerd over zulke onbeschaamdheid. Hum, bedenk ik later, weer een typisch voorbeeldje ideaal en praktijk.

Er wordt van een blanke veel rijkdom verwacht, en soms geëist. Maar niet altijd. Ik logeer een weekend in de pastorie-hut in Nimule, we delen het leven. Als ik gastvrouw Helen op een gegeven moment vraag of het wel goed gaat, deelt ze ook haar pijn. 'Every month when it is my period, I have a lot of pain for some days. There is no money for painkillers.' Na wat doorvragen, blijkt het nog een stuk erger te zijn: 'Als ik zwanger ben, heb ik een probleem. Na drie tot vijf maanden gaat het niet goed. Ik heb zes kinderen verloren.' Helen is 31, ik ben stil.

Achterop een open vrachtauto naar Kampala! Urenlang hobbelen op een onverharde weg, vrezen voor je leven en dat van je medeweggebruikers, corrupte politiemannen die je camera afpakken. Reizen in Afrika met niet genoeg geld op zak. En gered worden door vriend en amicus Eelke met wie het weekend prachtig was! Voor het eerst zie ik gebouwen met meer dan één verdieping, eet ik Hollandse Broodterhammen, geniet ik van de drukte, de bananen- en theeplantages, de grote hoeveelheid straatverkopers, gezelligheid en bedelaars tot laat op de avond. Inmiddels heb ik in Afrika meer bier op dan in Europa (totaal vier, niet meer dan één op een dag, geen zorgen pa & mams:)

‘Weet je, God is zo ongelooflijk wijs. Toen Israël in de woestijn reisde gaf God ze eten. Nu doet God dat niet meer zo, maar als er in Afrika mensen honger hebben, gebruikt hij de Verenigde Naties.' Mijn vriend Martin is een grappenmaker, maar dit meent hij serieus. Afrikaans christendom is ergens vreemd voor mij, er is weinig kennis, maar veel vertrouwen op God. Uitdagingen horen bij het leven, zijn pijnlijk maar waardevol, daar hoef je God niet over aan te vallen. Ik lees bij Philip Yancey een citaat, dat God het zichzelf ook makkelijker had kunnen maken. Maar in de wereld waarin ik lijd, leed Jezus Christus ook.

‘Hebben jullie werkelijk geen bruid prijs?!' Voor mijn onderzoek naar conflicten tussen twee stammen, ben ik onder andere benieuwd naar de mate van ‘intermarriage', de Nederlandse term kan ik even niet vinden. Wanneer we over de bruid prijs aan de praat raken, is verbazing alom dat Nederlandse bruiden geen geld kosten (althans, niet op dezelfde manier). Wat volgt op de verbazing is nogal verschillend. James zegt ‘Hoe kan dat nou, en wat nu als er ruzie komt in de familie, dan is er geen safeguard dat ze niet wegloopt!' (Mijn reactie: dat is de Europese safeguard tegen ruziemaken in de familie). Maar iemand anders reageert ‘Dus er is helemaal geen waardering voor de ouders van de bruid!' Toch lijkt zo'n Europese bruid hem wel wat, omdat hij hier te arm is om te trouwen. Helaas blijkt ook het ticket een paar koeien te kosten...

Achter de boeg: publicatie van een artikel in het Nederlands Dagblad van afgelopen zaterdag (http://www.nd.nl/artikelen/2012/juni/15/nieuwe-snelweg-zuid-sudan-bron-van-conflicten). Ook achter de boeg: Anderhalve maand onderzoek. Voor de boeg: ook anderhalve maand onderzoek. Een ondertitel voor het eindrapport heb ik al: ‘Een systematisch impressionistische studie'. Want hoeveel systeem ik probeer aan te brengen, wat weet ik nu echt na de vele gehoorde verhalen? Eigenlijk geniet ik vooral van al de verschillende ervaringen: de geboorte van een geitje, je eigen water pompen, planten zien uitdrogen, kranten lezen, afdingen, reizen met VN-politiemannen, en gastvrijheid genieten. Ik hoop dat mijn supervisor het wetenschap vindt. Mocht ze het toerisme vinden, dan begin ik volgend jaar mijn eigen reisbureau. Iemand al zin gekregen in ‘authentic rural Africa'? Twee weken vanaf 1500 euro p.p. inclusief vliegreis, fulltime Afrikaanse en Europese gids.*

* Vraag naar de kortingsvoorwaarden voor groepen. Een gedeelte van de opbrengst gaat naar lokale projecten.

Anyway. Hartelijk gegroet, ik mis jullie ook!!